जी ढूँढता हैं....


जी ढूँढता हैं फिर वोही फुरसत के रात दिन...

हिवाळ्यात कोवळ्या उन्हात..
अंगणात बसून चटईवर...
बेकंबे घोकणे,बाराखडी कोरणे
मग उग्गाच थोडे लोळणे..
आईने केस विंचरून दिले की..
शाळेला पळत सुटणे
दप्तर टाकून पाठीवर..

जी ढूँढता हैं फिर वोही...


उन्हाळ्यात पेंगुळलेल्या दुपारी..
छपरांतून डोकावणारे कवडसे..
ते कासव टाकीतले इवलेसे..
किती गार गार वाटायचं..
हात लावलं त्याला की
ते बेटं अंग चोरायचं..
तळाला जाऊन लपत असे..

जी ढूँढता हैं फिर वोही...


पावसाळ्यात डबक्यात..
शाईची कलाकारी..
भेपकी उडवणे..
अन्‌ ’त्या’ तळ्यात
माझा पाय ’खपणे’...
उधाणलेल्या वार्‍यात
फिरवलेली चकरी..

जी ढूँढता हैं फिर वोही...


पावसाळी नदीतल्या कागदी होड्या..
भिंतीवरून मारलेल्या रेतीत उड्या..
कैर्‍या तोडणे..लाखोळी चोरणे..
गुरांच्या मागे धावत जाणे..
टोपलं घेऊन शेण गोळा करणे..
चाक ’पजवत’ गावात भटकणे
अन्‌ भातुकलीत राजा-राणीच्या जोड्या..

जी ढूँढता हैं फिर वोही फुरसत के रात दिन...


- १८ एप्रिल, २०१२ ,
 पुणे 

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

निबंध :-- माझे आवडते पक्वान : हलवा

'मर्ढेकरांची कविता' : बेकलाइटी नव्हे, अस्सल !

काही चारोळ्या - १

माउस पाहावे चोरून !

द ग्रीन फ़्लाय